mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wa

t. 17-18

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W Wf (→Wa) oktawy partii l.r. od 2. miary t. 17 do końca 1. miary t. 18 zapisane są w uproszczony sposób z użyciem wskazówki con 8va. Przy tym w Wf podano oba łuki przetrzymujące Fis1-Fis w t. 17, natomiast w Wa tylko górny. Zdaniem redakcji, to wersja Wf odpowiada prawdopodobnie pisowni [A], a w Wn rozwinięto te skróty. Podobnie we wszystkich czterech analogicznych miejscach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Skrótowy zapis oktaw

t. 18-30

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

 w Wn

Tu bez kliszy 

 w Wf

transkr = w t. 18 dwie cząstki wężyka z TGTU, t. 20 i 30 = wężyki TGTU;
red = TGTU

 i  w Wa

TGTU tylko 20 i 30
..

Wszystkie tryle w t. 18, 20 i 30 notowane są w Wn bez wężyków podkreślających wypełnienie trylem całej wartości rytmicznej trylowanej nuty. W tekście głównym opieramy się na sugestyw­niejszym zapisie Wf (→Wa), przy czym w Wa pominięto wężyk w t. 18.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa

t. 25

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W Wa1 pominięto wiązanie ósemkowe dwóch ostatnich oktaw l.r. Oczywiste przeoczenie poprawiono w Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa

t. 29

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk nad przednutką w Wn, odczyt dosłowny

Wn pionowy łuk

Arpeggio w Wn, interpretacja kontekstowa

red TGTU

 

Łuk pod przednutką (przetrzymujący) w Wf, interpretacja

Bez znaku w Wa
..

Przyczyną rozbieżności w zapisie ozdobnika poprzedzającego oktawę des2-des3 jest zapewne Chopinowski sposób pisania arpeggiów, które w jego rękopisach często traciły swą falistość, upodabniając się do pionowych łuków. W Wn odtworzono ten zapis quasi-dosłownie, a w Wf potraktowano jako znak konwencjonalny, łączący przednutkę z nutą główną, w tym wypadku z le­żącą najbliżej przednutki, dolną nutą oktawy (brak znaku w Wa to zapewne przeoczenie). W rezultacie odczytany dosłownie zapis Wn ozna­cza przednutkę bez arpeggia, a Wf przed­nut­kę przyłączoną do dolnej nuty oktawy, co w pra­ktyce daje arpeggio bez przednutki. W tekście głównym podajemy najprawdopodobniejszą pisownię, pojawiającą się w źródłach jeszcze kilkakrotnie w analogicznych miejscach, czyli przednutkę i arpeggio. Za tym rozwiązaniem przemawia też 3. palec wskazany dla przednutki w Wn – aplikatura taka jest naturalna i wygodna tylko przy uwzględnieniu arpeggia.

Arpeggia zapisane przez Chopina w [A] często przyjmowały postać pionowego łuku (patrz uwaga w t. 27), co oddano w Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wf , Arpeggio – pionowy łuk

t. 30

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Arpeggio i łuk w Wn

EZnieU

Łuk w Wf

EZTU

Bez znaku w Wa

Wa puste
..

Wersja Wn może być efektem dwukrotnej interpretacji przypominającego pionowy łuk znaku, jakim Chopin najprawdopodobniej oznaczył arpeggio w [A]. Sztycharze bowiem często pracowali etapami – cała strona główek nutowych, potem wiązań, łuków, ozdobników itd. – tak iż możliwe było wysztychowanie łuku na etapie łuków, a arpeggia na etapie ozdobników.
Brak łuku w Wa to zapewne przeoczenie sztycharza.

Brak łuku w Wa to zapewne przeoczenie sztycharza. Z kolei wersja Wn wynika prawdopodobnie z niejasnego zapisu w [A] (chopinowskie arpeggia często przyjmowały wygląd pionowego łuku).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Arpeggio – pionowy łuk